تصور خودرویی که از آب به‌عنوان سوخت استفاده می‌کند، ممکن است برای بسیاری هیجان‌انگیز و جذاب باشد، اما واقعیت این است که این ایده تا چه اندازه عملی و قابل دست‌یابی است؟ یکی از شرکت‌های ژاپنی به نام Genepax مدعی شد که خودروهایی ساخته است که بدون نیاز به بنزین، شارژ باتری یا انتشار آلاینده‌ها کار می‌کنند و تنها با یک لیتر آب، چه آب باران، چه آب رودخانه، چه آب دریا و حتی چای ژاپنی، قادر به حرکت هستند. این خودرو در شهر اوزاکا رونمایی شد، اما این ادعا بعدها توسط متخصصان رد شد.
به گفته سخنگوی Genepax، ویژگی اصلی این خودرو این است که نیازی به چیزی غیر از آب ندارد: «تا زمانی که بطری آب در دست داشته باشید، خودرو به حرکت ادامه می‌دهد.» این سیستم انرژی جدید به گونه‌ای طراحی شده است که با ریختن آب در مخزن پشتی خودرو، هیدروژن موجود در آب جدا شده و الکترون آزاد می‌کند تا در نهایت انرژی الکتریکی تولید شود.
این تکنولوژی که به عنوان سامانه MEA معرفی شد، ادعا می‌کند که قادر است آب را به هیدروژن و اکسیژن تجزیه کند و تقریباً ۹۷ درصد از آب‌های شور زمین می‌تواند به‌عنوان سوخت برای این خودروها مورد استفاده قرار گیرد.
خودروهای آب‌سوز؛ حقیقت یا خیال؟
بحث پیرامون خودروهای آب‌سوز زمانی جدی شد که ژاپن به طور همزمان بر روی خودروهای هیدروژنی کار می‌کرد. یکی از اولین نمونه‌های تجاری، هوندا FCX Clarity بود، خودرویی مبتنی‌بر پیل سوختی که تنها خروجی آن آب بود و به گفته کارشناسان راندمانی سه برابر خودروهای بنزینی مشابه داشت. این خودرو توانست مسافتی حدود ۳۸۶ کیلومتر را با یک‌بار شارژ طی کند، اما نهایتاً تولید آن متوقف شد.
با وجود علاقه‌مندی عمومی، متخصصان در زمینه فیزیک تأکید دارند که طبق قوانین فیزیک، استخراج انرژی از آب غیرممکن است. فرایند تجزیه آب به هیدروژن و اکسیژن نیازمند انرژی بیشتر از مقدار انرژی تولیدشده در نهایت است. به عبارت ساده‌تر، آب خود منبع انرژی نیست، بلکه محصول نهایی احتراق است.
در سال ۲۰۰۸، بسیاری از متخصصان اعلام کردند که خودروهای «آب‌سوز» از نظر علمی قابلیت اجرایی ندارند. هرچند فرایند الکترولیز می‌تواند با ولتاژ کم انجام شود، اما انرژی ورودی آن بیشتر از انرژی خروجی است و هیچ‌گونه سیستم خودکفا نمی‌تواند در این زمینه به‌وجود آید.
حتی در صورتی که هیدروژن و اکسیژن جداشده به‌صورت گاز قابل احتراق وارد موتور شوند، متخصصان تأکید دارند که انرژی آزادشده از هیدروژن تولیدشده از الکترولیز، کافی نیست تا جایگزین سوخت‌های فسیلی یا پیل سوختی شود.
در نهایت، کارشناسان یادآوری می‌کنند که موتورهای احتراقی نیاز به اکسیژن دارند، اما این مسئله تغییری در اصل موضوع ایجاد نمی‌کند: آب هیچ انرژی ندارد، بلکه انرژی باید از منبع دیگری وارد سیستم شود.
