حدود یکپنجم نوجوانان در انگلستان ترجیح میدهند به جای صحبت با دیگر انسانها، با چتباتهای هوش مصنوعی گفتگو کنند. دلایل اصلی این انتخاب شامل دسترسپذیری ۲۴ ساعته، پاسخدهی سریع و عدم قضاوت است. یافتههای جدید نشان میدهد که تقریباً ۳۹ درصد نوجوانان ۱۱ تا ۱۸ ساله برای مشاوره، حمایت روانی یا همراهی، به سراغ هوش مصنوعی میروند.
طبق پژوهش انجام شده توسط خیریه بریتانیایی آنساید، انگیزههای نوجوانان برای استفاده از چتباتها متنوع است:
- ۱۱ درصد برای حمایت روانی
- ۱۲ درصد برای همراهی و گفتگو
- ۱۴ درصد برای مشاوره درباره دوستیها و مسائل اجتماعی
با این حال، ۶۱ درصد از نوجوانان اعلام کردهاند که هرگز چتباتها را جایگزین انسان نکردهاند. مهمترین دلیل استفادهکنندگان، سرعت پاسخدهی بالا و دسترسپذیری دائمی بوده است. دیگر دلایل شامل کنجکاوی، سرگرمی و ناشناس بودن گفتگو نیز گزارش شده است.
نکته نگرانکننده این است که ۱۹ درصد نوجوانان معتقدند صحبت با هوش مصنوعی آسانتر است و برخی نیز (۶ درصد) به دلیل نداشتن شخص دیگری برای گفتگو یا اعتماد بیشتر به هوش مصنوعی، سراغ این ابزارها میروند. همچنین ۱۳ درصد از شرکتکنندگان به اهمیت ناشناس بودن در استفاده از هوش مصنوعی اشاره کردهاند؛ موضوعی که ضرورت آموزش سواد دیجیتال را برجسته میکند، زیرا بسیاری از شرکتهای سازنده دادههای کاربران را جمعآوری و برای آموزش مدلهای خود استفاده میکنند.
جیمی ماسراف، مدیرعامل آنساید، هشدار میدهد که استفاده بیش از حد از هوش مصنوعی نباید باعث کاهش مهارتهای اجتماعی و ارتباطات انسانی نوجوانان شود. او میگوید:
«هوش مصنوعی نقش بیشتری در مدرسه و محل کار خواهد داشت و نوجوانها باید یاد بگیرند با آن کنار بیایند، اما نه به قیمت ازدستدادن ارتباطات انسانی غنی و مهارتهای اجتماعی. هوش مصنوعی میتواند حمایتی به نظر برسد، اما جای همدلی و درک واقعی را نمیگیرد.»
این یافتهها در حالی منتشر شدهاند که نگرانیها درباره ایمنی چتباتها برای نوجوانان رو به افزایش است. گزارش مشترک استنفورد و کامنسنسمدیا هشدار میدهد که چتباتهای عمومی مانند چتجیپیتی، جمنای و متا ایآی برای نوجوانان در زمینه سلامت روان اساساً ناامن هستند و توانایی مدیریت ایمن مشکلات آنان را ندارند. هماکنون، شرکتهای بزرگی مثل گوگل و اوپنایآی با پروندههای حقوقی مرتبط با خودکشی نوجوانان پس از استفاده از چتباتها مواجهاند.
نظرسنجی نشان میدهد که هوش مصنوعی دیگر یک ابزار حاشیهای نیست، بلکه به بخشی جداییناپذیر از زندگی نوجوانان تبدیل شده و پرسشهای مهمی درباره آینده ارتباطات انسانی، ایمنی و مقرراتگذاری ایجاد میکند.




