تصویری دلخراش از بستر خشک زاینده‌رود در قلب اصفهان دست‌به‌دست می‌شود؛ جایی که زمانی رودخانه‌ای خروشان نماد زندگی و زیبایی بود، حالا به پیست سوارکاری و عبور اسب‌ها تبدیل شده است. این صحنه که ویدیوهای آن در شبکه‌های اجتماعی وایرال شده، نه تنها نمادی از خشکسالی فاجعه‌بار است، بلکه زنگ خطری برای هویت فرهنگی و زیست‌محیطی اصفهان به صدا درآورده است.
زاینده‌رود، طولانی‌ترین رودخانه مرکزی ایران با ۴۰۰ کیلومتر طول، از دهه‌های گذشته با بحران کم‌آبی دست‌وپنجه نرم می‌کند، اما در سال ۱۴۰۴ وضعیت بحرانی‌تر شده است.
به گزارش فارسی وب، کاهش شدید بارش‌ها، برداشت‌های بی‌رویه از سرشاخه‌ها و انتقال آب به حوضه‌های دیگر، رودخانه را به یک مسیر فصلی و عمدتاً خشک تبدیل کرده. مدیرکل حفاظت محیط زیست استان هشدار داده که عادی‌سازی خشکی زاینده‌رود غیرقابل قبول است و هرگونه استفاده تفریحی مانند سوارکاری در بستر خشک، می‌تواند آسیب‌های جبران‌ناپذیری به اکوسیستم وارد کند؛ از فرونشست زمین که نرخ آن در اصفهان از مرز هشدار گذشته تا نابودی کشاورزی و گردشگری.
کارشناسان و نمایندگان مجلس، برداشت‌های غیرقانونی، مدیریت ناکارآمد و نادیده گرفتن حقابه کشاورزان را مقصر اصلی می‌دانند. در شبکه‌های اجتماعی کاربران با حسرت می‌نویسند: یادم می‌آید اینجا آدم غرق می‌شد… حالا اسب‌ها می‌تازند.
علی‌رغم بازگشایی موقت در نوروز که شادی موقتی آورد، سد زاینده‌رود در آستانه خشک شدن کامل است و ورودی آب به حداقل رسیده. فعالان محیط زیستی خواستار اقدام فوری برای مدیریت منابع، توقف انتقال آب و احیای تالاب گاوخونی شده‌اند، در حالی که کشاورزان شرق اصفهان با زمین‌های خشک‌شده و مهاجرت اجباری روبه‌رو هستند.
در روز ملی اصفهان، این خشکی نه تنها غم یک شهر، بلکه هشدار ملی برای بحران آب است. آیا زمان آن نرسیده که زاینده‌رود را از پیست به رودخانه واقعی بازگردانیم؟
