نورالینک، شرکت پیشرو در فناوری رابط مغز و کامپیوتر، بار دیگر جهان را شگفت‌زده کرد. سومین دریافت‌کننده تراشه مغزی این شرکت، مردی از آریزونا که به دلیل بیماری ALS توانایی تکلم خود را از دست داده بود، حالا با کمک این فناوری دوباره با صدای خودش صحبت می‌کند.
این موفقیت نه‌تنها امیدی تازه برای بیماران مبتلا به بیماری‌های عصبی ایجاد کرده، بلکه نشان‌دهنده پیشرفت‌های عظیم در فناوری‌های پزشکی و هوش مصنوعی است. در این مقاله، جزئیات این دستاورد، نحوه عملکرد تراشه و آینده نورالینک را بررسی می‌کنیم.
داستان بردفورد اسمیت و بازگشت صدا
بردفورد اسمیت، ساکن آریزونا، به بیماری ALS (اسکلروز جانبی آمیوتروفیک) مبتلاست؛ بیماری پیش‌رونده‌ای که کنترل عضلات، از جمله توانایی تکلم، را از او گرفته بود. او تنها می‌توانست چشم‌ها و گوشه‌های دهانش را حرکت دهد. اما تراشه نورالینک زندگی او را متحول کرد. این تراشه کوچک، تقریباً به اندازه دو سکه ۵ سنتی، با اتصال مغز اسمیت به کامپیوتر، به او اجازه داد دوباره صحبت کند.
اسمیت در ویدیویی که منتشر کرده، با هیجان می‌گوید: «می‌توانم کامپیوتر را با تله‌پاتی کنترل کنم. زندگی خوب است.» این اولین بار است که یک بیمار مبتلا به ALS و بدون توانایی تکلم، با کمک نورالینک به چنین موفقیتی دست یافته است. هوش مصنوعی علی‌بابا، با مدل‌هایی مثل Qwen، در حال توسعه فناوری‌های مشابه برای کاربردهای تجاری است، اما نورالینک در حوزه پزشکی پیشتاز است.
تراشه نورالینک چگونه کار می‌کند؟
فرآیند کاشت تراشه نورالینک شامل جراحی ظریفی است که در آن جراح بخش کوچکی از جمجمه را برمی‌دارد و الکترودهای نازک و نخ‌مانند را به نواحی خاصی از مغز متصل می‌کند. پس از بخیه زدن محل برش، تنها یک جای زخم کوچک باقی می‌ماند. این تراشه از طریق بلوتوث به کامپیوتر متصل می‌شود و می‌تواند هر ۱۵ میلی‌ثانیه سیگنال‌های الکتریکی سلول‌های عصبی مغز را ثبت کند. کامپیوتر این سیگنال‌ها را پردازش می‌کند تا دستورات مغزی بیمار به اقدامات عملی، مثل تایپ یا صحبت، تبدیل شود.
در مورد اسمیت، هوش مصنوعی گروک با استفاده از صداهای قدیمی او یک کلون صوتی دقیق ایجاد کرد تا بتواند متون را با صدای واقعی خودش بخواند. این فناوری برای بیمارانی که مغز آنها سالم است اما بدنشان از کار افتاده، معجزه‌آسا است. هوش مصنوعی اپل، که در Siri و ویژگی‌های iOS برای پردازش زبان طبیعی استفاده می‌شود، نمونه‌ای دیگر از این نوع فناوری‌هاست، اما کاربرد آن بیشتر در حوزه عمومی است.
اهمیت این دستاورد برای آینده
موفقیت بردفورد اسمیت تنها یک داستان الهام‌بخش نیست، بلکه گامی بزرگ در مسیر اهداف نورالینک است. ایلان ماسک، مدیرعامل این شرکت، در دی‌ماه گذشته اعلام کرد که سومین بیمار تراشه را دریافت کرده و حالا نتایج آن جهان را شگفت‌زده کرده است.
نورالینک قصد دارد این فناوری را در بیماران بیشتری آزمایش کند، به‌ویژه کسانی که به دلیل ALS، سکته مغزی یا آسیب نخاعی توانایی حرکت یا تکلم را از دست داده‌اند. این تراشه نه‌تنها به بیماران کمک می‌کند تا با دنیای بیرون ارتباط برقرار کنند، بلکه می‌تواند در آینده برای بهبود عملکرد شناختی یا حتی ادغام مغز با فناوری‌های پیشرفته استفاده شود. با این حال، چالش‌هایی مثل ایمنی طولانی‌مدت و پذیرش عمومی این فناوری همچنان باقی است.
نورالینک و امید به آینده‌ای روشن
دستاورد نورالینک در بازگرداندن صدا به بردفورد اسمیت، نشان‌دهنده پتانسیل عظیم فناوری رابط مغز و کامپیوتر است. این موفقیت، امیدی تازه برای میلیون‌ها بیمار در سراسر جهان ایجاد کرده که به دلیل بیماری‌های عصبی از زندگی عادی محروم شده‌اند.
نورالینک با ترکیب هوش مصنوعی پیشرفته و مهندسی پزشکی، در حال بازتعریف مرزهای ممکن است. اما این فناوری نیازمند نظارت دقیق و استانداردهای ایمنی قوی است تا از خطرات احتمالی جلوگیری شود. آیا نورالینک می‌تواند این مسیر را با موفقیت ادامه دهد و زندگی‌های بیشتری را تغییر دهد؟ نظر شما چیست؟
