چگونه آنتن‌دهی وای‌فای گوشی را افزایش دهیم؟ (راهنمای بومی ایران)

خلاصه سریع

مودم را از کف زمین، پشت تلویزیون و داخل کمد فلزی دور کنید؛ در ارتفاع ۱.۲ تا ۱.۸ متر و تقریباً مرکز خانه بگذارید.
در فاصله نزدیک از ۵ گیگاهرتز و در فاصله دور از ۲.۴ گیگاهرتز استفاده کنید.
کانال‌های شلوغ را عوض کنید (در ۲.۴: یکی از 1 یا 6 یا 11 — در ۵: یکی از 36، 40، 44، 48).
گوشی را یک‌بار قطع و وصل کنید، شبکه را Forget کنید و دوباره وصل شوید.
آداپتور برق مودم را سالم و اصلی نگه دارید؛ ریست‌فکتوری آخرین راه است.

اول باید دلایلش رو بدونید :

موانع ساختمانی: دیوارهای بتنی، آجر فشرده، آینه و کمدهای فلزی سیگنال را تضعیف می‌کنند.
تداخل فرکانسی: مودم‌های همسایه، مایکروویو، بلوتوث، دوربین‌های وایرلس، تلفن‌های بی‌سیم قدیمی.
تنظیمات نادرست مودم: کانال نامناسب، پهنای باند اشتباه، روشن بودن WPS یا رمزگذاری ضعیف.
انتخاب باند نامتناسب: ۲.۴ گیگاهرتز برد بیشتر ولی سرعت کمتر؛ ۵ گیگاهرتز سریع‌تر ولی با برد کمتر.
فرسودگی مودم یا آداپتور برق؛ گرمای بیش از حد.
شلوغی شبکه: دستگاه‌های زیاد یا دانلودهای سنگین در پس‌زمینه.

روشن/خاموش کردن وای‌فای و حالت هواپیما برای تازه‌سازی اتصال.
فراموش کردن شبکه (Forget) و اتصال مجدد؛ گاهی کش تنظیمات مشکل‌ساز است.
انتخاب دستی باند: نزدیک مودم روی ۵ گیگاهرتز، دورتر روی ۲.۴ گیگاهرتز.
خاموش کردن «صرفه‌جویی باتری» برای وای‌فای در برخی گوشی‌ها که قدرت آنتن را محدود می‌کند.
به‌روزرسانی سیستم‌عامل و تنظیم APN/Network در صورت اختلالات عمومی.
بستن اپ‌های دانلود/استریم پس‌زمینه که پینگ و سرعت را می‌بلعند.

جایگذاری درست: وسط خانه، دور از دیوار بیرونی، روی طبقه یا شلف، نه کنار آکواریوم/مایعات.
تغییر کانال:
- در باند ۲.۴ گیگاهرتز یکی از کانال‌های 1 یا 6 یا 11 را انتخاب کنید.
- در باند ۵ گیگاهرتز یکی از 36، 40، 44، 48 را بگذارید.
پهنای باند:
- ۲.۴ گیگاهرتز را روی 20MHz بگذارید تا تداخل کمتر شود.
- ۵ گیگاهرتز را روی 80MHz (یا 40MHz اگر نویز زیاد است).
امنیت: WPA2 یا WPA3 را فعال و WPS را خاموش کنید (پایداری و امنیت بهتر).
نام شبکه‌ها: برای هر باند نام جدا بگذارید تا گوشی راحت‌تر بین ۲.۴ و ۵ جابه‌جا شود.
به‌روزرسانی Firmware مودم: نسخه جدید اغلب پایداری و مدیریت کانال را بهتر می‌کند.
ریبوت زمان‌بندی‌شده هفتگی: برخی مودم‌های خانگی با یک ریست دوره‌ای پایدارتر می‌شوند.
بررسی آداپتور برق: آداپتور غیراصلی یا ضعیف، نویز و قطعی ایجاد می‌کند.

در خانه‌های کشیده (راهرویی)، مودم را نزدیک میانه راهرو بگذارید تا اتاق‌های دو سر پوشش بگیرند.
اگر آشپزخانه وسط خانه است، مودم را از مایکروویو، یخچال و بدنه‌های فلزی دور کنید.
آینه‌کاری و کمدهای آینه‌ای می‌توانند سیگنال را بازتاب و تضعیف کنند؛ مودم را روبه‌روی آن‌ها نگذارید.
در منزل دوبلکس، مودم را طبقه‌ای بگذارید که بیشترین استفاده همان‌جاست و نزدیک راه‌پله تا طبقه دیگر هم سهم ببرد.

وقتی دو یا سه دیوار ضخیم بین مودم و اتاق‌هاست.
وقتی خانه بیش از ۱۲۰–۱۵۰ متر است یا پلان L/U شکل دارد.
اگر در اتاق‌ها پینگ بالا و پرش اتصال دارید.
ترتیب اولویت هزینه‌ای: جابه‌جایی درست مودم → یک اکسس‌پوینت یا تکرارکننده سیمی (Ethernet Backhaul) → سیستم Mesh دوبانده/سه‌بانده.

نکته: اگر امکانش هست، بین مودم و نود Mesh کابل اترنت بکشید تا تضعیف بی‌سیم کم شود.

دستگاه‌های پرمصرف (دانلود، استریم 4K، گیم) را به ۵ گیگاهرتز وصل کنید.
مهمان‌ها را به شبکه Guest ببرید تا هم امنیت بالا برود هم مدیریت ترافیک ساده‌تر شود.
برای IPTV داخلی برخی اپراتورها، بهتر است از اتصال سیمی استفاده کنید.
اگر همسایه‌ها زیادند، هر چند ماه یک‌بار کانال‌ها را عوض کنید.

اگر مودم اپراتوری دارید (TD-LTE یا VDSL)، از پشتیبانی‌شان آخرین Firmware و تنظیمات پیشنهادی کانال/باند را بخواهید.
برخی مودم‌های قدیمی ۲.۴ گیگاهرتز فقط روی کانال‌های شلوغ کارخانه‌ای می‌مانند؛ تغییر دستی ضروری است.
اگر گوشی قدیمی‌ست و ۵ گیگاهرتز ندارد، تمرکز را روی کم‌تداخل کردن ۲.۴ بگذارید (کانال مناسب + 20MHz).

رمز قوی (WPA2/WPA3) جلوی اتصال مهمان‌های ناخواسته را می‌گیرد؛ شبکه خلوت‌تر یعنی تأخیر کمتر.
ورودهای ناشناس را بررسی کنید؛ اگر زیادند، رمز را عوض کنید و WPS را غیرفعال نگه دارید.
روتر را نزدیک پنجره نگذارید تا سیگنال به بیرون “نریزد” و در داخل خانه مؤثرتر بماند.